Coali­tie­ak­koord 2023-2027

Voorzitter,

27 jaar mag ik mij inmiddels inwoner noemen van deze prachtige provincie en toen ik dit coalitieakkoord las, las ik dit dan ook niet alleen vertegenwoordiger van de Partij voor de Dieren, maar ook bovenal als inwoner.

En wat ik las voorzitter, stelde mij teleur en deed mij diep verdriet. Onze mooie provincie, een koploper op vele gebieden, een provincie van pioniers. Een provincie die zoveel te bieden heeft. Wat wordt zij tekort gedaan. Tegen het einde van het stuk heb ik mijzelf zelfs serieus afgevraagd: wil ik nog wel wonen in een provincie waar het bestuur zo ambitieloos bestuurt, bestaande ambities moeiteloos over boord gooit, slechts de belangen vertegenwoordigt van een select gezelschap en die werkelijk respectloos omgaat met onze natuur en onze dieren.

Want voorzitter, dit akkoord mag dan zogezegd voor alle Flevolanders zijn, maar dat kunnen we heel snel naar het rijk der fabelen verwijzen wat de Partij voor de Dieren betreft. Wat ons betreft is dit het resultaat van een groep mensen die het belang van een select gezelschap dat zij dienen stellen boven het algemeen belang en het grotere belang: een fijne en gezonde leefomgeving voor ALLE inwoners van Flevoland, mensen en andere dieren. Dát voorzitter, dat noemen wij bij de Partij voor de Dieren geen democratie. Een democratie heeft wat ons betreft namelijk ook oog voor het grotere belang, ook van degenen zonder stem of die inmiddels afgehaakt zijn en een overheid die hierin beslissingen durft te nemen en daadkracht durft te tonen om dit te realiseren.

Ons hart huilt in het bijzonder voor de vele dieren in onze provincie die werkelijk nergens een plek hebben gekregen in dit coalitieakkoord, behalve wat te doen als ze tot last zijn of gegeten kunnen worden. Namelijk: doodschieten of slachten die handel. En weg ermee.

De vele dieren in de intensieve veehouderij die dag in dag uit verplicht zwanger worden en baren in een moordend tempo, niet mogen leven naar hun aard en dieren die geboren worden om doodgemaakt te worden. Kalfjes die slechts geboren worden omdat wij bedacht hebben dat het zogenaamd gezond zou zijn hun borstvoeding op te drinken om als restproduct te eindigen in het miserabele leven van de mesterijen of hetzelfde lot te dienen als moeder. Nergens in dit coalitieakkoord is aandacht voor hun welzijn en de noodzakelijke krimp wordt uitgesloten.

Dieren die straks geen plaats meer hebben in de natuur omdat deze coalitie vindt dat werkelijk alle natuur toekomt aan de mens. Want die moet BELEEFBAAR zijn en daar moet alles voor wijken.

De dieren in de Oostvaardersplassen die in een uitzichtloze situatie achterblijven onder toeziend oog van een gedeputeerde die, toen hij eerder verantwoordelijk was voor dit dossier, werkelijk niets heeft gedaan om op te komen voor de belangen van deze dieren. Die niet als volwaardig worden gezien, maar een onderhandelingsproduct zijn geworden. Om met de woorden van mevrouw Keuter te spreken: “Dus hebben we gezegd, dan mag de Oostvaardersplassen blijven”. Als vleesproducent dan wel te verstaan. Want een andere positie hebben dieren in dit coalitieakkoord niet.

Een coalitieakkoord dat overigens überhaupt nergens oog heeft voor de kwetsbaren in de samenleving en een groot deel van onze inwoners in het algemeen. Emancipatie, inclusie en bescherming van de meest kwetsbaren komt amper aan bod. Om het nog maar niet te hebben over de toekomstige generatie, onze jongeren.

Ons hart huilt ook voor de natuur en onze moeder aarde, waarvoor in dit akkoord totaal geen respect blijkt. De ambities waren al om te huilen en zelfs deze vindt deze coalitie nog te vooruitstrevend. Of het nu gaat om stikstofdoelen, het verbinden van natuur, de bomen, de biodiversiteit. We gaan hier letterlijk terug in de tijd. Sterker nog: natuur wordt überhaupt niet genoemd in relatie tot leef- en woonomgeving, behalve daar waar we kunnen benadrukken wat we níet gaan doen.

Alles draait om de belangen van een select gezelschap en zelfs daarbij kun je nog je vraagtekens stellen want onderaan de streep is WERKELIJK NIEMAND gebaat met hoe wij met de natuur en de dieren omgaan.

Boeren maken zich zorgen om het stikstofbeleid en deze coalitie blijft roepen om een stikstofbom als Lelystad Airport, blijft inzetten op innovaties die niet werken waardoor boeren nog verder in het nauw komen en amper iets doet om de biodiversiteit te beschermen terwijl wij deze juist nodig hebben om voedsel te kunnen verbouwen op onze akkers. Dan heb je het gewoon echt niet begrepen.

In de wandelgangen mochten wij vernemen dat het akkoord vooral nietszeggend en ambitieloos is omdat men “veel bij de staten zouden willen laten” en daar is ook geld voor vrijgemaakt. Een fooitje van eenmalig 2,5 miljoen zodat de rest van Flevoland ook over wat zaken mee mag denken. Wat moet je ervan zeggen. Het spreekt wat ons betreft voor zich.

En dan naar het voorgestelde college van witte, middelbare mannen. Toen ons werd gevraagd naar wat wij graag zouden zien in een toekomstig college, toen was ons antwoord dat wij graag zouden zien dat ons college een afspiegeling is van onze samenleving. Dat iedere Flevolander zich kan herkennen in ons bestuur. Welnu voorzitter, zelfs dát is niet gelukt. Wat wel is gelukt is dat het college in ieder geval een goede afspiegeling is van het selecte gezelschap dat zij dient.

Een gemiste kans voor Flevoland en dramatisch voor de natuur en de dieren. Anders kunnen wij het niet noemen.

En dan vragen wij ons hier af hoe het toch komt dat iedereen massaal afhaakt.

Wat overigens niet betekent dat wij afhaken, want wij zullen onverminderd blijven strijden voor de belangen van ALLE inwoners van Flevoland.